<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/24717049?origin\x3dhttp://wifout-yew.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

(c) copyrighted ;

wifout-yew.blogspot.com ♥

Y Wednesday, March 14, 2007

下雨了 站在玻璃門裡頭 並沒有 
總是掛念著我 你帶著傘來接我 夜晚了 
只剩老闆跟我 像從前你抽著菸皺眉頭
不知怎麼安撫 太任性的我
本來不覺得你特別疼我
直到你不再疼愛我以後 已經過去 
雨傘和雨衣 不會再庇護我
本來不覺得你特別疼我
直到你不再疼我以後 
來不及了 手寫的留言對象已經不會是我
停雨了 不必再躲雨了
已經過了該打烊的時候 還是不太想走
太晚了 只能坐計程車
為什麼想念著摩托車
常常會半路熄火的後座
走在濕漉漉紅磚道上
沿著導盲磚試著假裝 的確有點困難
也許我就這樣走路回家
反正你不再在乎幾點 該幾點回到家
本來不覺得你特別疼我
直到你再也不疼我以後
已經過去 雨傘和雨衣 不會再保護我
本來不覺得你特別疼我 直到你放棄愛我以後 
來不及了 對不起長大太慢 
害你遺失了我 抱歉 讓你白費了這麼多



i'll never love again } Y
11:30 PM